Ah, yes. The Helen episode. Props to the writer who was able to get these lines immortalized within the text.
Although, it seems to me that the next scene doesn't make sense without the Helen episode or at least something in between.
If I remove the bracketed lines on the latin library, it goes:
At me tum primum saevus circumstetit horror.
obstipui; subiit cari genitoris imago,
ut regem aequaeuum crudeli vulnere vidi
vitam exhalantem, subiit deserta Creusa
et direpta domus et parvi casus Iuli.
respicio et quae sit me circum copia lustro.
deseruere omnes defessi, et corpora saltu
ad terram misere aut ignibus aegra dedere.
...
cum mihi se, non ante oculis tam clara, videndam
obtulit et pura per noctem in luce refulsit
alma parens, confessa deam qualisque videri
caelicolis et quanta solet, dextraque prehensum
continuit roseoque haec insuper addidit ore:
'nate, quis indomitas tantus dolor excitat
iras?
quid
furis? aut quonam nostri tibi cura recessit?
non prius aspicies ubi fessum aetate parentem
liqueris Anchisen, superet coniunxne Creusa
Ascaniusque puer? quos omnis undique Graiae
circum errant acies et, ni mea cura resistat,
iam flammae tulerint inimicus et hauserit ensis.
non tibi
Tyndaridis facies invisa Lacaenae
culpatusue Paris, divum inclementia, divum
has evertit opes sternitque a culmine Troiam.
Nothing in the previous lines suggests
ira or
furor to me, and it's strange for Venus to be asking why he's neglecting Anchises, etc. when he had just been thinking about them immediately before she appeared.