Mostly well done, but you got a few ones wrong:
Credo ego (vobis/vestrum/vos), iudices, mirari, quid sit, quod, cum tot summi oratores hominesque nobilissimi (sedere/sedeant/sedebunt), ego potissimum (surrexissem — Doesn't fit the sequence of tenses/surrexisse/surrexerim), is, qui neque (aetate/aetatis/aetatem) neque (ingenio/ingeni/ingenium) neque (auctoritate/auctoritatis/auctoritatem) sim cum his, qui sedeant, comparandus. Omnes hi, (qui/quibus/quos) videtis adesse (in/propter/quod) hac causa, iniuriam novo scelere (conflare/conflatam/conflo) putant oportere defendi, (defendunt/defendant/defendere) ipsi propter iniquitatem temporum non audent. Ita fit, (ut/quod/quales) adsint propterea, quod officium sequuntur, taceant autem (idcirco/ut/quamquam), quia periculum vitant. [2] Quid ergo? Audacissimus ego (omnibus/omnis/ex omnibus)? Minime. An (tanto/tantum — That wouldn't be totally impossible, I suppose, but it doesn's fit quite as neatly as another option/tanti) officiosior quam ceteri? Ne (istius/iste/istud) quidem laudis ita sum cupidus, ut aliis eam praereptam (velim/volo/voluissem). Quae me igitur res praeter ceteros (impulerit/impellet/impulit), ut (causa/causam/causae) Sex. Rosci reciperem? Quia, si qui istorum dixisset, (qui/quorum/quos) videtis adesse, in quibus summa auctoritas est atque amplitudo, si verbum de re publica fecisset, id, quod in hac causa (fit/fieri/fiet) necesse est, multo plura dixisse, quam (dixisset/dixerit/diceret), putaretur. [3] Ego autem si (omnes/omnia/omnem), quae dicenda sunt, libere dixero, nequaquam tamen similiter oratio mea exire atque in volgus emanare poterit. Deinde quod ceterorum neque dictum (obscurum/obscuros/obscuri) potest esse (prae/propter/ex) nobilitatem et amplitudinem neque temere dicto concedi (prae/propter/ex) aetatem et prudentiam. Ego si (quem/quid/autem) liberius dixero, vel occultum esse (minime — Doesn't make much sense in the context/propterea/neque), quod nondum ad rem publicam accessi, vel (ignoscere — Who would be the subject of this ignoscere?/ignosci/ignoscant) adulescentiae meae poterit; tametsi non modo (ignoscere — An infinitive modifying attributively a noun like ratio would be unusual in classical prose. Not very likely in Cicero./ignotae/ignoscendi) ratio verum etiam (cognoscere — Same goes here as with ratio./cognitae/cognoscendi) consuetudo iam de civitate sublata est.