Prose translation of a first part of
The Wanderer
(Se Eardstapa)
Oft him anhaga ....are gebideð,
Metudes miltse, .... þeah þe he modcearig
geond lagulade .... longe sceolde
hreran mid hondum .... hrimcealde sæ,
wadan wræclastas: .... wyrd bið ful aræd!
....Swa cwæð eardstapa, .... earfeþa gemyndig,
wraþra wælsleahta .... winemæga hryre:
....'Oft ic sceolde ana .... uhtna gehwylce
mine ceare cwiþan. .... Nis nu cwicra nán,
þe ic him modsefan .... minne durre
sweotule asecgan. ....Ic to soþe wat
þæt biþ in eorle .... indryhten þeaw,
þæt he his ferðlocan .... fæste binde,
healde his hordcofan, .... hycge swa he wille.
....Ne mæg werig mod .... wyrde wiðstondan,
ne se hreo hyge .... helpe gefremman.
Forðon domgeorne .... dreorigne oft
in hyra breostcofan .... bindað fæste;
swa ic modsefan .... minne sceolde
(oft earmcearig, .... eðle bidæled,
freomægum feor) .... feterum sælan,
siþþan geara iu .... goldwine minne
hrusan heolstre biwrah, .... ond ic hean þonan
wod wintercearig .... ofer waþema gebind,
sohte seledreorig .... sinces bryttan,
hwær ic feor oþþe neah .... findan meahte
þone þe in meoduhealle .... mine wisse,
oþþe mec freondleasne .... frefran wolde,
wenian mid wynnum. .... Wat se þe cunnað
hu sliþen bið .... sorg to geferan
þam þe him lyt hafað .... leofra geholena:
warað hine wræclast, .... nales wunden gold;
ferðloca freorig, .... nalæs foldan blæd;
gemon he selesecgas .... ond sincþege,
hu hine on geoguðe .... his goldwine
wenede to wiste. .... Wyn eal gedreas!
Vagator
Saepe vir solitarius misericordiam, gratiam creatoris expectat, quamvis ei sollicito diu per vias undarum gelidum mare manibus fuerit impellendum exiliique viae ineundae. Fatum plane inexorabile est! Sic aiebat vagator laborum et ferocum caedium mortiumque carorum consanguineorum memor: "Saepe mihi cottidie ante diluculum lugenda soli fuit miseria mea. Nemo iam vivus superest cui animum meum ausim aperte eloqui. Certo scio viro ingenuo perquam nobilem inesse morem, ut pectus suum firmiter revinciat, cor teneat, quidlibet cogitet. Animus fessus non potest resistere fato, nec sollicita mens auxilium praebere. Ergo saepe gloriae avidam maestamque in pectore firmiter continent, sicut ego animum meum debui, saepe miser sollicitusque, privatus patria, longe ab ingenuis consanguineis meis, vincire vinculis, posteaquam multis abhinc annis dominum meum benignum tenebris humi operui atque illinc miser desolatus sicut hiems abii per compaginem undarum, et aula amissa maestus quaesivi aliquem qui aurum mihi daret, ubi sive longe sive prope invenire eum possem qui in atrio sciret cuias essem, vel me amicorum inopem consolari, oblectare laetitiis vellet. Is intellegit qui scit quam crudelis sit maeror sodali cui pauci sint patroni cari: huius potitur via exilii; nequaquam aurum tortum, sed gelidum pectus; nequaquam bona terrena. Meminit ille satellites domini atque auri acceptiones, quomodo se in iuventa benignus dominus suus assuefecerit conviviis. Omnis laetitia periit!"