pati ab omnibus

 

Matthaeus

Vemortuicida strenuus

  • Civis Illustris

  • Patronus

Location:
Varsovia
Nonne verbum "pati" deponens est? Non enim sane hunc Ficini locum intellego, sed signifactionem arbitror esse passivam:

1613726685775.png


Ecquis hod enodare potest?
 

Agrippa

Civis Illustris

  • Civis Illustris

Location:
Western Europe
The background of Ficinus‘s text may be helpful: the Aristotelian categories (https://en.wikipedia.org/wiki/Categories_(Aristotle):
Agere]
Doing or action (ποιεῖν , poiein, to make or do). The production of change in some other object (or in the agent itself qua other).
Pati]
Being affected or affection (πάσχειν, paschein, to suffer or undergo). The reception of change from some other object (or from the affected object itself qua other). Aristotle's name paschein for this category has traditionally been translated into English as "affection" and "passion" (also "passivity"), easily misinterpreted to refer only or mainly to affection as an emotion or to emotional passion. For action he gave the example, ‘to lance’, ‘to cauterize’; for affection, ‘to be lanced’, ‘to be cauterized.’ His examples make clear that action is to affection as the active voice is to the passive voice — as acting is to being acted on.
pati] v. dep.: to suffer, to be afflicted with &c. Cf. Lewis&Short s.v. patior.
 

Pacifica

grammaticissima

  • Aedilis

Location:
Belgium
Non enim sane hunc Ficini locum intellego, sed signifactionem arbitror esse passivam:
Istius verbi quod est patior significatio semper aliquantum passiva est (ita ut hoc passivus, a, um ab ipso sumptum sit ;) ). Potest quis aliquid pati, potest etiam id pati ab aliquo. Sensus verbi in utroque idem est; in utroque passio significatur; in illo autem ultimo additur a quo, ut ita dicam, inducatur passio illa.

Similia interdum fiunt etiam cum aliis verbis quorum sensus paene passivus est, ut puta hoc pereo vel hoc cado. Ab aliquo perire est ab aliquo interimi; ab aliquo cadere est ab aliquo caedi. Tamen haec praesertim poetice dici, hoc autem aliquid ab aliquo pati frequentius etiam in oratione soluta occurrere puto, ut apud Plinium Iuniorem in epistola:

1 Rem atrocem nec tantum epistula dignam Larcius Macedo vir praetorius a servis suis passus est, superbus alioqui dominus et saevus, et qui servisse patrem suum parum, immo nimium meminisset. 2 Lavabatur in villa Formiana. Repente eum servi circumsistunt. Alius fauces invadit, alius os verberat, alius pectus et ventrem, atque etiam - foedum dictu - verenda contundit; et cum exanimem putarent, abiciunt in fervens pavimentum, ut experirentur an viveret. Ille sive quia non sentiebat, sive quia se non sentire simulabat, immobilis et extentus fidem peractae mortis implevit. 3 Tum demum quasi aestu solutus effertur; excipiunt servi fideliores, concubinae cum ululatu et clamore concurrunt. Ita et vocibus excitatus et recreatus loci frigore sublatis oculis agitatoque corpore vivere se - et iam tutum erat - confitetur. 4 Diffugiunt servi; quorum magna pars comprehensa est, ceteri requiruntur. Ipse paucis diebus aegre focilatus non sine ultionis solacio decessit ita vivus vindicatus, ut occisi solent. 5 Vides quot periculis quot contumeliis quot ludibriis simus obnoxii; nec est quod quisquam possit esse securus, quia sit remissus et mitis; non enim iudicio domini sed scelere perimuntur.
 
Last edited:
 

Matthaeus

Vemortuicida strenuus

  • Civis Illustris

  • Patronus

Location:
Varsovia
Gratias tibi, grammaticissima! :)
 
Top