Regina Amore Carens

[Pacifica]

REGIS FERREI PARTIS PRIMAE QVAE "MALEDICTIO" INSCRIBITVR CAPITVLVM PRIMVM: REGINA AMORE CARENS

Integer truncus arboris super candentes prunas iacens in camino flagrabat. Fenestrae vitri subviridis lineis plumbeis in quadrata pluscula divisi* diem mensis Martii parcius infundebant pauperem lucis.

Alta in sella roborea sedens qua in summa sculpti erant tres leones Anglici, Isabella regina mento in palma manus posito oculis languidis contemplabatur lumina foci.

Viginti duo annos nata erat. Capilli aurei eius utrimque capitis inter se contorsi atque sublevati ad instar duarum ansarum amphorae erant.

Audiebat unam e dominabus Francis suis legentem sibi ducis Guilhelmi Aquitaniensis carmen.

D'amour ne dois plus dire bien​

Car je n'en ai ni peu ni rien,​

Car plus n'en ai qui me convient...​

​

(Amori bene dicere non iam debeo, nam de eo nec paulum nec quicquam habeo, nam amorem non iam habeo qui mihi conveniat.)​

​

Cuius dominae vox musica in atrio illo grandiore quam in quo feminae vivere beatae possent deerrabat.​

​

Il m'a toujours été ainsi.​

De ce que j'aime n'ai pas joui,​

Ne le ferai ni ne le fis...​

​

(Ita mihi semper fuit. Eis quae amo non sum fructa, neque faciam neque feci.)​

​

Regina amore carens suspiravit.

* Aliquid huiscemodi describere conabar:

 

[Matthaeus]

Placet maxime!

 

[Pacifica]

Gratias tibi!

 

[Matthaeus]

Fac pergas!

 

[limetrees]

Vero, gratias tibi.
Magnam voluptatem ex hoc cepi.


Nonne conabaris describere potius hunc modum fenestrae?

 

[limetrees]

Vocabulum “Regis ferrei” ad modum necis Eduardi spectatne?

 

[Pacifica]

Vero, gratias tibi.
Magnam voluptatem ex hoc cepi.

Gratias tibi.

Nonne conabaris describere potius hunc modum fenestrae?

Fortasse, nescio vero. "Vitraux verdâtres cloisonnés de plomb".

Vocabulum “Regis ferrei” ad modum necis Eduardi spectatne?

Spectat generaliter ad crudelitatem regis Philippi quarti.

 

[limetrees]

Spectat generaliter ad crudelitatem regis Philippi quarti.

En? Crudelitatem patri patris Isabellae igitur?
Nam nonne loquaris loqueris de Isabella Franciae, et non de Isabella Aragoniae?

Aut fortasse mihi faciendum est continuationem fabulae exspectare.

 

[Pacifica]

En? Crudelitatem patri Isabellae igitur?
Nam nonne loquaris de Isabella Franciae, et non de Isabella Aragoniae?

Ita est, patris Isabellae.

THREAD: rex-ferreus

 

[Pacifica]

"O verba", inquit, "ad movendum animum apta! Et quae credas in meum specialiter usum facta. Ah! Periit tempus quo magni domini qualis dux ille Aquitaniensis tam poetices quam belli erant periti. Quando mi dixisti illum vixisse? Ducentos abhinc annos? Iures istud carmen heri scriptum esse."

Et sibimet ipsi repetivit:

D'amour ne dois plus dire bien​

Car je n'en ai ni peu ni rien...​

​

"Pergamne, Domina?" interrogavit lectrix digito in charta coloribus exornata posito.

"Non, amica", respondit regina, "sat hodie animum mihi ad lacrimas adduxi."

Erexit se et voce mutata:

"Consobrinus meus Dominus de Attrebato misit mihi nuntium adventurum esse se. Cura ut huc adducatur simul ac se obtulerit."

"E Franciane advenit? Laetaberis igitur, Domina."

"Ita opto... Si bona mihi nuntiarit."

 

[Pacifica]

Irrupit alia domina vultu laetissimo. Ea erat Domini de Mortuo Mari uxor, unius ex primis Angliae baronibus. Quae "Domina, Domina!" exclamavit, "Fatus est!"

"Verene?" ait regina, "Et quid dixit?"

"Mensam manu percussit, Domina, et "volo!" dixit."

Per reginae formosum vultum aliquid superbiae transiit.

"Duc illum ad me", ait.

Exiit etiamtum currens Domina de Mortuo Mari momentoque post rediit quindecim mensium portans puerum plenum et roseum et pinguem, quem ad pedes reginae deposuit. Indutus erat veste rubra auro intexta et tam parvulae creaturae gravissima.

"Ergo, Domine mi filii, dixisti "volo"", ait inclinans sese ad mulcendam eius genam Isabella. "Mihi placet quod id fuit primum verbum tuum; est enim regis verbum."

Puer leniter oscillante capite illi arridebat.

"Et quam ob rem", inquit regina, "dixit illud?"

"Quia frustum placentae illi negabam", respondit Domina de Mortuo Mari.

Isabella paulisper subridens mox desiit.

"Cum incipiat", inquit, "fari, rogo ne incitetur ad balbutiandum ac nugas proferendas, ut plerumque fit cum pueris. Nil refert eum "tatam" vel "mammam" dicere, malo verba "regis" "reginae"que noverit.

 

[Pacifica]

Voci eius magna innata inerat auctoritas. Tum perrexit: "Scis, amica, ut te ad filium meum educandum eligerem quae me impulerint causae. E genere oriunda es Domini Ioinvillensis magni, qui expeditioni Hierosolymitanae cum avo meo Domino sancto Ludovico interfuit. Hunc puerum docere poteris se tam Francum esse quam Anglum."

Domina de Mortuo Mari caput inclinavit. Tunc illa prior Franca domina rediit nuntians adesse Dominum comitem Robertum de Attrebato.

Regina sellae sese dorso rectissimo manibusque digitis implicitis super pectus iunctis simulacri deae ritu applicuit. Quamvis esset ei curae se praebere regalem, nil id ad speciem maioris natu praebendam proficiebat.

Gressus gravissimus solum conquassavit.

Vir qui introiit sex pedes altus erat feminibus truncorum arboreorum, pugnis malleorum similibus. Perones rubri de pelle Cordubensi male deterso luto erant inquinati; pallium de humeris pendens satis grande ad lectum operiendum. Gladiolum ad latus si modo haberet, aspectum praebebat ad bellum proficiscentis. Cum primum apparuisset, videbantur omina quae circum illum erant infirma, fragilia, friabilia fieri. Mentum illi rotundum, brevis nasus, latae maxillae, stomachus fortis. Illi ut spiraret plus aeris opus erat quam ceteris mortalibus. Gigantis illius septem et viginti annos nati sed sub lacertis aetate penitus abstrusa aetatem ad decem amplius quam erat annos facile aestimares.

 

[Pacifica]

Ad reginam procedens manus suas nudavit, eaque quam in tali gigante facile mirareris pernicitate membrorum genu in terra posito, prius resurrexit quam ad id faciendum invitari posset.

- Quid, domine mi consobrine, inquit Isabella, satin commode mare transiisti?

- Molestissime, domina, inquit Robertus de Artebano, pessime. Ea procella, ut et viscera et animam redderes. Horam mihi credidi advenisse ultimam, adeo ut peccata mea confiteri Deo coeperim. Eo felix fui, quod tot eorum erant ut eo tempore quo dimidium dicerem eorum, iam ad terram appuleramus. Satis eorum in reditum servo.

Ita erupit in risum ut fenestrarum vitrum tremesceret.

- At Hercle, inquit, qui terras curram aptior sum quam qui maria navigem. Et ni tui, domina mea consobrina, amor fuisset eaque quae me tibi dicere oportet quam primum...

- Licetne mihi finire, consobrine? ait Isabella interpellans eum.

Monstratoque digito puero:

- Filius meus hodie loqui incipit.

Tum Dominae de Mortuo Mari:

- Volo eum cognationis suae nominibus assuefieri quam primum, avumque sibi Philippum Pulchrum regem Franciae esse scire. Incipe coram illo orationem dominicam et "ave Maria" dicere, atque orationem ad Dominum Sanctum Ludovicum. Talia illi in animo oportet infigi prius etiam quam ratione possit ea intellegere.

Haud pigebat uni consanguineorum suorum, ipsi a Sancti Ludovici fratre trahenti genus, quomodo filium educandum curaret ostendere.

 

[Imperfacundus]

Nice story ))

 

[Pacifica]

Thanks. I haven't invented it, though, just translated. It's from a series of historical novels I enjoyed.
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Accursed_Kings